तैसें संत माहेर माझें । तुम्ही मिनलिया मी लाडैजे ।
तेंचि ग्रंथाचेनि व्याजें । जाणिजें जी ।।
माहेर म्हणजे आई वडीलांचे घर. महिलांना माहेरची अधिक ओढ असते. सासरी कितीही प्रेम मिळाले, कितीही संपन्नता असली तरी माहेरच अधिक प्रिय असते. काही झाले तरी लगेच माझ्या माहेरी असे नाही. माझे माहेर तसे होते अशी उदाहरणे, टोमणेबाजी सुरू होते. माहेर विषयी कोणी वाईट बोललेले त्यांना सहन होत नाही. माहेरचे कौतूक त्यांच्या तोंडी नेहमीच असते. माहेर सारखे प्रेम या जगात कोठेच नाही असे त्यांना वाटते. असे प्रेम सासरी असले तरी माहेरची बरोबरी होत नाही असे त्यांना वाटते. माहेरमध्ये सर्व हक्काचे असते. आपलाच अधिकार असतो. सासरी आल्यावर तसा अधिकार सासरी मिळत नाही. काही स्त्रिया आपला अधिकार राहावा, वचक राहावा यासाठी माहेरकडचाच एकादा गडीमाणूस खास कामासाठी नेमतात. सासरचा गडीमाणूस त्यांना फारसा आवडत नाही. माहेरकडची सर्व माणसे त्यांना प्रेमळ वाटतात. हवी हवीशी वाटतात. बदलत्या काळात आता असे माहेरचे प्रेमही बदलत चालले आहे. झपाट्याने बदलणाऱ्या या संस्कृतीत माहेरविषयीच प्रेम राहीले नसेल तर सासर विषयी प्रेमाची कशी स्थिती असेल हा मोठा प्रश्न आहे. प्रेमविवाह करणाऱ्यांना तर सासर- माहेर हा नातेसंबंधच राहात नाही. त्यांना दोन्हीही नकोशी वाटतात. हे परखड सत्य आहे. अशा बदलत्या काळात खऱ्या प्रेमाची ओळखच बदलत चालली आहे. खरे प्रेम लुप्त होत चालले आहे. काळाच्या ओघात माणसामधील स्वार्थी वृत्ती वाढल्याने हा फरक पडला आहे. पण समाधानासाठी माहेर सारखे सुख कोठेच नाही. खरे प्रेम हे माहेरीच असते. तेच खरे प्रेम आहे. तीच खरी प्रेमाची ओढ आहे. तिच खऱ्या प्रेमाची ओळख आहे. तेथेच खरे प्रेम मिळते.
राजेंद्र घोरपडे, कोल्हापूर 9011087406
No comments:
Post a Comment